Świętowania
Potrzeba świętowania wiąże się z obchodzeniem ważnych wydarzeń w życiu człowieka, dzieleniem się radością
i celebrowaniem z innymi.
Świętowanie może przybierać różne formy, w zależności od kultury, w której żyjemy i naszych indywidualnych wartości lub przekonań. Może to być na przykład świętowanie: urodzin, rocznic, świąt, sukcesów, osiągnięć, a także celebracja życia w ogóle.
Potrzeba świętowania pomaga nam przeżyć oraz upamiętnić wyjątkowe momenty naszego życia, jak również nasze pozytywne emocje i uczucia. Kiedy dzielimy się radością, świętując z innymi ludźmi wzmacniamy swoje związki społeczne, a także poczucie wspólnoty.
Wspieranie potrzeby świętowania może odbywać się poprzez: organizowanie imprez, wysyłanie kartek, wręczanie prezentów, podarunków, udzielanie gratulacji czy pochwał. Ważne jest, aby pamiętać, że celebracja powinna być dobrowolna oraz odpowiednia do potrzeb i wartości każdej osoby, aby uniknąć naruszania potrzeb innych.
3 Comments
Piotr Adam
przekonuje się jak potrzeba Celebracji jest ważna… aby o niej pamietać… gdy coś zrobie ważnego, dać sobie uznanie i celebrować, cieszyć się z tego… moje sposoby-strategie na to poczucie wdziecznosci, muzykowanie, śpiewanie, taniec, a czasem „złote mleko” lub sok winogronowy lub picie kakao w zachwycie… spacer z psem i gleboką wdziecznościa tu i teraz, w obserwacji jak piękny jest świat… każdy dzień można celebrować jak świeto Miłości… jak urodziny codziennie na nowo w kolejnym dniu… co dzisiaj mogę zrobić dla MIłości i w imie Miłości… sposobów jest tysiące
ReplyGustaw
Zaspokajam tę potrzebę robiąc przegląd planów raz na jakiś czas (na miesiąc lub kwartał) i zauważam co udało mi się osiągnąć i zrobić.
W najlepszym scenariuszu robię coś wyjątkowego z tej okazji, zapraszam kogoś na jedzenie z kim mogę współdzielić swoją radość, umawiam się na masaż, planuję wyjazd.
Cokolwiek co pozwoli odróżnić ten moment życia od wszystkich pozostałych. Co pozwoli zatrzymać się i pocelebrować życie, które w pędzie pracy łatwo umyka naszej uwadze.
ReplyGustaw
Potrzebę świętowania zaspokajam pisząc dziennik wdzięczności. Zapisuję w nim za co mogę być wdzięczny, a zawsze się coś znajdzie: mam dwie ręce i dwie nogi, mam dach nad głową, nie chodzę głodny itd.
Reply