Autentyczności
Potrzeba autentyczności to pragnienie wyrażenia swoich prawdziwych uczuć, myśli, wartości i potrzeb w sposób szczery, autentyczny. Osoby z wysoką potrzebą autentyczności starają się być sobą w każdej sytuacji, nie kryjąc swoich emocji, nie udając kogoś, kim nie są.
Osoby, które zaspokajają tę potrzebę, są zwykle szczere, otwarte, co przyczynia się do tworzenia silnych relacji z innymi ludźmi. Potrafią wyrażać siebie w sposób jasny i zrozumiały, co pomaga im w rozwiązywaniu konfliktów i budowaniu zaufania w relacjach.
Wygłaszanie swoich myśli czy uczuć, zawsze z pełnym szacunkiem do innych, jest kluczowe dla zaspokojenia potrzeby autentyczności. Osoby, które nie wyrażają swoich prawdziwych emocji i potrzeb, mogą czuć się niespełnione lub niezadowolone z życia, a także mieć trudności w budowaniu bliskich relacji.
Potrzeba autentyczności jest mocno związana z potrzebą tożsamości ponieważ wyrażanie siebie w sposób szczery, autentyczny jest ważne dla określenia swojego miejsca w świecie i budowania poczucia własnej wartości.
Zobacz także potrzeby: samoakceptacji, akceptacji, szczerości, spójności, spontaniczności, miłości
Pytania pomocnicze:
– jakie potrzeby powstrzymują mnie od powiedzenia ,,tak”?
– co lubię? jakie zaspokaja to potrzeby?
– czego nie lubię? jakich potrzeb to nie zaspokaja?
– jakie są moje mocne strony? jakie potrzeby zaspokajam?
– z czym się nie zgadzam? jakich potrzeb to nie zaspokaja?
Książki nt. tej potrzeby:
– Porozumienie Bez Przemocy: o języku serca Marshall B. Rosenberg
– Odwaga bycia nielubianym Ichirō Kishimi
– Wolność od znanego Jiddu Krishanmurti
– Zdrowie Emocjonalne Osho
2 Comments
Gustaw
Autentyczność to dla mnie mówiąc najprościej, pełna akceptacja siebie takim jakim się jest. Pytanie jakim się jest? W końcu jesteśmy sumą doświadczeń oraz warunkowania nas do życia w społeczeństwie. Ja to postrzegam jako redefinicję tego co nas kształtuje. Tak, żebyśmy sami przed sobą po prostu się lubili.
Jeżeli jestem w stanie się polubić ze sobą, to jestem w stanie być autentyczny. W innym przypadku czuję wstyd za swoje zachowania.
Gdy już odkryję co w sobie lubię, to rozwijam swoje kompetencje, które pomagają mi wzmocnić zachowania, które lubię. Po latach pracy nad sobą, dochodzę do wniosku, że najbardziej efektywnie jest skupiać się na tych kilku talentach i mocnych stronach, niż na całej masie niedociągnięć i wad. A z czasem, pracując nad tym co w sobie lubimy, i co nam wychodzi, te cechy dominują w nas i ułatwiają nam bycie autentycznymi.
Zupełnie inną kwestią, dotyczącą autentyczności jest świadomość czego się nie lubi oraz naszych granic. I o ile uważam, że warto świadomie pracować ze swoimi ograniczeniami (granice, lęki, niechęć), by stawać się coraz ,,większym”, roślejszym, rozwiniętym, o tyle esencją jest bycie szczerym z aktualnym stanem naszej świadomości.
Jeżeli coś mnie wkurza, nie podoba mi się lub przekracza moje granice, mimo, że być może chciałbym nie posiadać żadnych granic i żyć pełnią, to chcę być autentyczny w tym co jest naprawdę w chwili obecnej. A więc wyrażać swoje wkurzenie, sprzeciw, niezgodę i dbać o granice, tak, by móc dalej rozwijać w sobie i w około siebie harmonię i pokój.
Także nieodłącznie z autentycznością łączy mi się asertywność. A sprowadzając asertywność do języka NVC, mogę kontemplować pytanie: jakie potrzeby powstrzymują mnie od powiedzenia tak?
ReplyDorota
Dla mnie autentyczność, to odwaga i zgoda na wyrażanie tego, czego potrzebuje i co czuję w danej chwili, nawet jeżeli nie jest to przyjemne ani komfortowe.
Reply