Integralności
Potrzeba integralności odnosi się do poczucia spójności między tym, kim jesteśmy wewnętrznie, a tym, jak się zachowujemy na zewnątrz. Oznacza to, dzięki niej dążymy do tego, aby nasze słowa i czyny były zgodne z naszymi wartościami, przekonaniami i zasadami.
Poczucie integralności jest kluczowe dla budowania zaufania i relacji z innymi ludźmi. Osoby o wysokiej potrzebie integralności starają się postępować zgodnie z własnymi wartościami i zasadami, co przyczynia się do wzmacniania ich autentyczności i wiarygodności w oczach innych ludzi. Wysoka potrzeba integralności może również prowadzić do zdrowego poczucia własnej wartości i poczucia spełnienia w życiu.
Z drugiej strony, brak integralności może prowadzić do wewnętrznego konfliktu i poczucia rozdarcia między tym, co ktoś myśli i czuje, a tym, co robi. Może to prowadzić do poczucia nieautentyczności i utrudniać budowanie trwałych i wartościowych relacji z innymi ludźmi.
Wspieranie potrzeby integralności u innych ludzi jest również ważne w różnych kontekstach, takich jak wychowanie, szkolenia czy praca. Dostarczanie jasnych zasad, wartości i etykiet, a także promowanie otwartości i uczciwości, przyczynia się do budowania atmosfery zaufania i autentyczności, co pozytywnie wpływa na relacje międzyludzkie i skuteczność działań.
2 Comments
Asia
W przypadku dużych konfliktów wewnętrznych korzystam z sesji u psychoterapeuty – to godzina na to, żeby z pomocą kogoś niezaangażowanego osobiście w sprawę skupić się tylko na konkretnym zagadnieniu i rozważyć, jakie mam (potencjalnie sprzeczne) stanowiska w sobie, co wartościowego wnoszą i czy mogę je jakoś uwzględnić razem.
ReplyGustaw
Dla mnie integralność leży bardzo blisko spójności i autentyczności.
Jednak różni się od pozostałych tym, że jest przede wszystkim doświadczana wewnętrznie, samodzielnie. Możesz dostrzec moją spójność i autentyczność w tym co robię i mówię, integralność to jednak to, jak ja sam siebie postrzegam w całościowym, większym obrazku.
Z jednej strony jak moje wartości i przekonania pracują we mnie, tworząc integralną całość. Z drugiej strony, jak postrzegam siebie w świecie, jako jego integralną część.
Zaspokajam tę potrzebę przez autorefleksję np. z dziennikiem empatycznym, czasami przez dwójki empatyczne, które pomogają mi dostrzec to, co naprawdę dla mnie ważne.
Medytacja by bardziej na poziomie uczuć doświadczyć tych wszystkich elementów układanki. I od jakiegoś czasu szczególnie istotne jest dbanie i pielęgnowanie moich granic, które dbają by ta cała układanka się nie rozsypała.
Reply